Cała diagnoza psychoseksuologiczna trwa zazwyczaj od 3 do 4 miesięcy (z czasem na przygotowanie opinii) i rozłożona jest na kilka do kilkunastu sesji diagnostycznych. Czas ten jest poświęcony nie tylko na diagnozę transpłciowości i rozpoznanie dysforii płciowej, ale także na takie przeprowadzenie diagnozy psychoseksuologicznej, które pozwoli dodatkowo na ocenę mocnych i słabych stron osoby oraz zidentyfikuje potencjalne trudności psychologiczne, które mogą utrudniać proces tranzycji.

Przygotowujemy opinie dla osób transpłciowych zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego, aktualną wiedzą medyczną i psychologiczną oraz w oparciu o wytyczne World Professional Association for Transgender Health opublikowane w 2001 r. jako Standards of Care for Gender Identity Disorders.

Błędem popełnianym przez niektóre osoby diagnozowane, w obawie, że nie zostaną zakwalifikowane na leczenie hormonalne, jest zatajanie niektórych aspektów funkcjonowania. Przykładowo, osoba może nie wspomnieć o tym, że ma wątpliwości, co do tranzycji albo że miewa myśli samobójcze. Osoby przychodzące na diagnozę mogą tak robić ponieważ boją się, że gdy usłyszy o tym psycholog, uzna, że nie są spełnione kryteria, pozwalające skierować osobę na terapię hormonalną. To mit, który w praktyce bardzo utrudnia diagnozę i może sprawić, że w konsekwencji osoba diagnozowana wyda się niewiarygodna, manipulująca, zachęcając psychologa do wydłużenia okresu obserwacji i przedłużając tym samym czas opinii. Taka postawa nie pozwala też psychologowi na omówienie z osobą badaną sposobów poradzenia sobie z tymi trudnościami.